واکاوی نقش توانمندی روان شناختی دهیاران در روند مدیریت و توسعه روستایی (مطالعه موردی: دهستان رشتخوار)

      تغییرات سریع محیطی، سازمان­ها را وادار می­سازد تا برای سازگاری با محیط به سازوکار­های مدیریتی مختلفی روی آورند. توانمندی یکی از این سازوکارهاست و نقش کلیدی در حیات سازمان­های نوین در عصر دانش دارد. در این میان، امروزه یکی از سازمان­های نوپا و تازه تاسیس شده در محیط روستایی، سازمان­دهیاری­هاست. هدف تحقیق حاضر، واکاوی نقش سطح توانمندی روان­شناختی دهیاران در روند مدیریت توسعه روستایی در دهستان رشتخوار می­باشد. در این پژوهش به روش میدانی با نمونه­گیری از 26 روستا و به تبع آن 26 دهیاری به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند و با استفاده از فرمول کوکران،350 خانوار به عنوان حجم جامعه نمونه مشخص شد که به نسبت جمعیت و بعد خانوار در هر روستا پرسشنامه­ها به صورت تصادفی توزیع شدند. روایی پرسشنامه توسط استادان گروه جغرافیا و برنامه­ریزی روستایی و جمعی از کارشناسان ارشد فرمانداری شهرستان رشتخوار مورد بررسی قرار گرفت. ضریب اعتبار پرسش­نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای ابعاد مختلف(اقتصادی، اجتماعی، محیطی، عمرانی) برابر با 85/0 و برای ابعاد سطح توانمندی روان­شناختی برابر با 89/0 است. برای پردازش داده­ها از آزمون­های آماری t-test در نرم افزار spss و ازنرم­افزار AmosGraphics  استفاده گردیده است. یافته­های تحقیق حاکی از آن است که توانمندی روان­شناختی نقش مثبتی در بهبود روند مدیریت و توسعه روستایی داشته است و از دید جامعه نمونه توانمندی روان­شناختی دهیاران در بعد عمرانی با مقدارt ( 05/34-) از حد متوسط کمتر بوده است. از سویی دیگر مشخص شدکه بیشترین اثرات سطح توانمندی روان­شناختی دهیاران بر توسعه روستایی دهستان رشتخوار مربوط به احساس اعتماد با 662/0 است. در مجموع با توجه به یافته­های تحقیق چنین می­توان نتیجه­گیری نمود، دهیارانی که از سطح توانمندی روان­شناختی بالاتری برخوردار بودند در روند مدیریتی و توسعه روستایی عملکرد بهتری داشته­اند.